می خواهیم در مورد اسکلت صحبت کنیم. نه نترسید. حتما الان دارید یک جای تاریک و مخوف را تصور می کنید که به محض روشن کردن چراغ قوه، چشم تان به یک اسکلت خندان می خورد و دادتان به آسمان می رود. نیازی به این خیال بافی ها نیست. منظور ما اسکلت ساختمان و مقصود ما ا
«ابعاد گلوگاه» و همچنین «طول و مقاومت مواد رسوب کرده در آن» دو موردی هستند که پایداری جوش به آن ها بستگی دارد. چون گاهی مواقع گلوگاه یا به اصطلاح «چاله جوش واقعی» مطابق انتظار نیست. پس در این صورت جوش هم ظرفیت کافی را نخواهد داشت. این نکته یکی از اصولی است که مهندسین باید در هنگام محاسبه جزئیات اتصال جوشی، نسبت به آن دقت کنند.
طبیعتا اگر جوشکار برای به دسترسی به محل اتصال انبر جوشکاری اش را به یک دسته ی جارو ببندد، بازرسی آن هم مثل اجرایش سخت می رود. در حالی که یک اتصال جوشی وقتی طراحی خوبی داشته باشد، حتی به چگونگی بازرسی فکر کرده است و امکان پذیر بودن آن را مد نظر دارد.
به شرط امکان، خوب است که موقعیت جوش ها در جوشکاری ساختمان های فلزی در نقاط کم تنش باشد. این باعث می شود که جوش ها به صورت خود جوش در مواقع بحرانی در معرض خطر کمتری قرار بگیرند. لازم به ذکر است که این کار اندازه ی جوش ها را کوچکتر می کند و به دنبال آن به لحاظ اقتصادی به صرفه تر است.